Ο Ελάιας ξεκρέμασε τη δική του και πίεσε το επιστόμιο προς το μέρος του. “Θα το μοιραστούμε”, είπε αποφασιστικά. “Πάρε εσύ την πρώτη ρουφηξιά” Ο άντρας κούνησε αδύναμα το κεφάλι του. “Όχι…” “Μην διαφωνείς”, τον έκοψε ο Ηλίας. Έσφιξε τους ιμάντες γύρω από τους ώμους του γέρου, εξασφαλίζοντας ότι η μάσκα ήταν ασφαλής. “Μείνε ανάμεσά μας. Ανάπνευσε όταν σου χτυπάω το χέρι”
Ο Έντουιν αιωρήθηκε δίπλα τους, με τα μάτια του να πετάγονται από τον πατέρα του προς το στενό τούνελ του νερού μπροστά του. “Δεν έχουμε πολύ χρόνο”, είπε, με τη φωνή του να τρέμει μέσα από τη μάσκα. “Οι δεξαμενές μας έχουν σχεδόν στερέψει” “Τότε θα κινηθούμε τώρα”, απάντησε ο Ελάιας.