Το όραμα του Ηλία έσβησε. Το στήθος του συσπάστηκε. Ο κόσμος άσπρισε στις άκρες… Και τότε βγήκαν στην επιφάνεια. Ο βρυχηθμός των αναπνοών τους γέμισε τον αέρα, άγριος και αχαλίνωτος. Ο Elias έβηξε βίαια, πνίγηκε από το αλάτι, το σώμα του έτρεμε καθώς τραβούσε τις ανάσες του για να πάρει οξυγόνο.
Ο Έντουιν βγήκε στην επιφάνεια δίπλα του, βγάζοντας τη μάσκα του, με την αναπνοή του να είναι τραχιά και ανομοιόμορφη. Για μια στιγμή, κανείς τους δεν κουνήθηκε. Έπλεαν σιωπηλά, με τα κύματα να χτυπούν απαλά το κύτος της βάρκας που βρισκόταν κοντά, η σωτηρία ήταν σε απόσταση αναπνοής.