Η Κλάρα ρώτησε ξανά, με τα χέρια ακόμα διπλωμένα, “Η Ρόζα” Αυτό τράβηξε την προσοχή του. Σηκώθηκε. “Τι είναι αυτά που λες;” ρώτησε, δείχνοντας σαστισμένος. Μήπως ήταν απλώς ένα θέατρο “Έχω δει τον τρόπο που είσαι κοντά της” Ο Μαρκ σήκωσε ένα φρύδι. “Τι;” Η Κλάρα έκανε ένα βήμα μπροστά.
Ο Μαρκ ανοιγόκλεισε τα μάτια, αιφνιδιασμένος. Στη συνέχεια γέλασε – σύντομα, απορριπτικά. “Κλάρα. Έλα τώρα. Αυτό είναι παράλογο” “Είναι;” Η φωνή της παρέμεινε ομοιόμορφη. “Πραγματικά με κατηγορείς ότι σε απατάω… με τη Ρόζα;” Ο Μαρκ σκληρύνθηκε.