Η Κλάρα τον κοίταξε επίμονα. “Νομίζεις ότι αυτό είναι αστείο;” “Όχι, νομίζω ότι είναι εξαντλητικό”, είπε με τη φωνή του να ανεβαίνει. “Συνεχώς αμφισβητείς ό,τι κάνω, και τώρα μετατρέπεις τη Ρόζα σε κάποιου είδους… πειρασμό Έλα τώρα”
“Δεν τη μετατρέπω σε τίποτα!” Η Κλάρα τσίμπησε. “Αλλά κάτι δεν πάει καλά, Μαρκ. Το νιώθω” Ο Μαρκ δίστασε πριν βγουν οι λέξεις: “Ίσως αυτό που δεν πάει καλά είναι ότι δεν εμπιστεύεσαι τον ίδιο σου τον άντρα”