Η Ρόζα δεν διέκοπτε ποτέ. Δούλευε με σιωπηλή συγκέντρωση και μερικές φορές άφηνε ακόμη και μικρές σημειώσεις – ο θερμοσίφωνας για το μπιμπερό του Λίο δεν θερμαινόταν σωστά σήμερα, τον αποσύνδεσα και τον καθάρισα για παν ενδεχόμενο. Αυτό που εξέπληξε περισσότερο την Κλάρα ήταν ο τρόπος με τον οποίο η Ρόζα χειριζόταν τον Λίο.
Την είχε συμπαθήσει αμέσως. Δεν υπήρχαν δάκρυα, ούτε ξεσπάσματα. Του διάβαζε στα ισπανικά, σιγοτραγουδούσε παλιά νανουρίσματα που η Κλάρα δεν αναγνώριζε και κατάφερε με κάποιο τρόπο να τον κρατάει απασχολημένο για ώρες χωρίς να καταφεύγει σε οθόνες. Σύντομα, η Ρόζα δεν ήταν απλώς μέρος της ρουτίνας τους.