Η Τζούλι μετακινήθηκε νευρικά, με το βλέμμα της να κινείται ανάμεσα στον Πίτερ και το γύρω δάσος. “Πιστεύεις ότι έχει χτυπήσει;” Ο Πίτερ δεν απάντησε αμέσως, επικεντρώνοντας την προσοχή του στο προσεκτικό κόψιμο των τελευταίων δεσμών.
Τελικά, με ένα τελευταίο κόψιμο, το πλάσμα ήταν ελεύθερο. Το μπερδεμένο χάος έπεσε, αποκαλύπτοντας από κάτω μια μικρή, ακίνητη μορφή. Η Τζούλι αγκομαχούσε. “Είναι… είναι καν ζωντανό;” Το πλάσμα έβγαλε ένα αμυδρό κλαψούρισμα, το σώμα του έτρεμε ελαφρά, αλλά δεν προσπάθησε να κινηθεί. Ο Πίτερ έσκυψε πιο κοντά, με το φρύδι του αυλακωμένο.