Προσπάθησε να το υποβαθμίσει στη συνέχεια, αλλά οι λέξεις έμειναν μεταξύ τους. Για πρώτη φορά, ένιωσε την αυτοπεποίθησή του να κλονίζεται. “Ίσως πρέπει να ζητήσουμε άλλη γνώμη”, μουρμούρισε αποφεύγοντας προσεκτικά τα μάτια της. Η ξαφνική του μετατόπιση την έκανε να καταλάβει ότι φοβόταν κι εκείνος, αν και δεν ήθελε να το πει δυνατά.
Εκείνο το βράδυ, το μωρό κοιμόταν ανήσυχα, και καθώς το κούναγε για να κοιμηθεί, παρατήρησε πως τα χέρια του έτρεμαν ελαφρά. Η προηγούμενη απόρριψή του είχε ραγίσει. Αναρωτήθηκε αν φοβόταν για την υγεία της ή αν, όπως εκείνη, αισθανόταν κάτι βαθύτερο – κάτι που δεν πήγαινε καλά όχι μόνο με το σώμα της, αλλά και με την ιστορία που το περιέβαλλε.