Όταν γύρισε σπίτι, ο Τζέιμς ένιωσε μουδιασμένος. Το μυαλό του ήταν ακόμα μπερδεμένο με τα οράματα του υπόστεγου, των παράξενων αντικειμένων και της ανησυχητικής γυναίκας. Στο δείπνο, δεν άκουγε τη φωνή της μητέρας του. Μιλούσε για τον μπαμπά του, για τα σχέδια για το Σαββατοκύριακο, αλλά το μόνο που σκεφτόταν ήταν η μυστηριώδης γυναίκα και το απόκοσμο υπόστεγο στο τέλος του δρόμου.
“Τζέιμς, γλυκέ μου, άκουσες τι είπα;” Η φωνή της μητέρας του έσπασε την ομίχλη στο μυαλό του. Ανοιγόκλεισε τα μάτια του και συνειδητοποίησε ότι δεν είχε ακούσει λέξη από όσα είχε πει. “Τηλεφώνησε ο μπαμπάς σου. Δεν θα μπορέσει να έρθει αυτό το Σαββατοκύριακο. Έχει κολλήσει στη δουλειά” Συνήθως, αυτό θα τον έκανε να νιώσει ένα αίσθημα απογοήτευσης, αλλά απόψε, μόλις που το κατάλαβε.