Αλλά ο δρόμος ήταν άδειος και η σιωπή τον πίεζε σαν βαρύ φορτίο. Κάθε ένστικτο του έλεγε να απομακρυνθεί, να αφήσει πίσω του το υπόστεγο, αλλά η φωνή, απελπισμένη και γεμάτη πόνο, αντηχούσε στο μυαλό του. Δεν μπορούσε να την αγνοήσει. Πήρε μια βαθιά ανάσα και γύρισε προς το υπόστεγο.
Ο Τζέιμς μπήκε μέσα στο υπόστεγο, με την καρδιά του να χτυπάει δυνατά καθώς ετοιμαζόταν να αντιμετωπίσει αυτό που φοβόταν. Περίμενε να βρει ένα κρησφύγετο μάγισσας, με νεκρά ζώα στους τοίχους, σαύρες σε βάζα και ίσως ακόμα και μια μεγάλη σκούπα να ξεκουράζεται στη γωνία. Αλλά αυτό που βρήκε δεν ήταν καθόλου όπως το είχε φανταστεί.