Είχε πέσει και η αδυναμία της ήταν εμφανής στον τρόπο που πάλευε να κινηθεί. Ο Τζέιμς έσπευσε στο πλευρό της, με το ενδιαφέρον του γι’ αυτήν να υπερτερεί του φόβου του. “Είσαι καλά;” ρώτησε, με τη φωνή του γεμάτη ανησυχία. Τα μάτια της γυναίκας άνοιξαν αργά και τον κοίταξε με τα μάτια της, έκπληκτη από την ξαφνική εμφάνισή του.
“Στραμπούλιξα τον αστράγαλό μου”, ψιθύρισε, με τη φωνή της εύθραυστη. Ο Τζέιμς τη βοήθησε αμέσως να καθίσει, στηρίζοντάς την καθώς έγειρε σε μια κοντινή καρέκλα. “Σ’ ευχαριστώ, παιδί μου”, ψιθύρισε με ευγνωμοσύνη στη φωνή της. Ο Τζέιμς δεν μπόρεσε παρά να την κοιτάξει σοκαρισμένος. Αυτή δεν ήταν καθόλου η τρομακτική φιγούρα που είχε φανταστεί.