Τα αγόρια σταμάτησαν για μια στιγμή, πριν το ένα χαμογελάσει. “Φυσικά! Έχουμε χώρο για έναν ακόμα” Μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα, ο Τζέιμς έγινε μέλος της παρέας. Τον ενημέρωσαν για τη γειτονιά: το καλύτερο ντελικατέσεν για σνακ, τους ωραιότερους γείτονες, ακόμα και το εστιατόριο που έδινε δωρεάν μιλκσέικ για καλούς βαθμούς.
Καθώς ο ήλιος άρχισε να δύει, ρίχνοντας μια ζεστή λάμψη στο πάρκο, ο Τζέιμς ένιωσε την ένταση να χαλαρώνει. Είχε κάνει φίλους. Αλλά ακόμα και καθώς τα παιδιά γελούσαν και έπαιζαν, το μυαλό του γύριζε πίσω σε εκείνο το υπόστεγο στο τέλος του δρόμου.