Ο Τζέιμς δίστασε, ρίχνοντας μια ματιά στην ομάδα των παιδιών γύρω του. Η περιέργειά του για το υπόστεγο έκαιγε στο πίσω μέρος του μυαλού του, οπότε αποφάσισε να ρωτήσει. “Έι, τι τρέχει με αυτό το παλιό υπόστεγο στο τέλος του δρόμου;” ρώτησε, με τη φωνή του να είναι χαλαρή αλλά να διαπνέεται από γνήσιο ενδιαφέρον.
Μόλις ανέφερε το υπόστεγο, μια ξαφνική σιωπή έπεσε στην ομάδα. Το γέλιο που είχε γεμίσει τον αέρα πριν από λίγο εξαφανίστηκε. Τα παιδιά αντάλλαξαν ανήσυχες ματιές και για μια σύντομη στιγμή κανείς δεν μίλησε. Τότε, ένα αγόρι ονόματι Λούκας μίλησε, με τη φωνή του πιο ήσυχη από πριν.