Ο Τζέιμς δεν είχε μεγαλώσει με πολλές δεισιδαιμονίες. Οι μάγισσες και οι μάγοι έμοιαζαν με κάτι από βιντεοπαιχνίδια ή βιβλία φαντασίας, όχι με κάτι που θα μπορούσε να είναι αληθινό. Γέλασε, κουνώντας το κεφάλι του. “Ελάτε, παιδιά. Οι μάγισσες και οι μάγοι υπάρχουν μόνο στις ιστορίες. Αυτή είναι η πραγματική ζωή”, είπε, προσπαθώντας να διώξει την αυξανόμενη ανησυχία.
Αλλά τα παιδιά δεν γέλασαν μαζί του. Αντίθετα, οι εκφράσεις τους έγιναν ακόμα πιο σοβαρές. Η πρόκληση στον σκεπτικισμό του Τζέιμς φάνηκε μόνο να τροφοδοτεί την αποφασιστικότητά τους. Ένα προς ένα, άρχισαν να μοιράζονται τις δικές τους ιστορίες, προσθέτοντας η κάθε μία στην αυξανόμενη αίσθηση μυστηρίου γύρω από το υπόστεγο.