Οι αστυνομικοί διαβεβαίωσαν τον Ιάσονα ότι θα τον ενημέρωναν για την πρόοδο της έρευνας. Καθώς αποχωρούσαν, ο Τζέισον στεκόταν εκεί, επεξεργαζόμενος τα πάντα. Ο πρωινός ήλιος έλαμπε μέσα από τα παράθυρα, ρίχνοντας μεγάλες σκιές στο δωμάτιο. Εκείνη τη στιγμή, ο Τζέισον ένιωσε μια βαθιά σύνδεση με τον πατέρα του, μια κοινή αίσθηση δικαιοσύνης και αποφασιστικότητας.
Συνειδητοποίησε ότι η κληρονομιά του πατέρα του δεν ήταν μόνο τα μαθήματα ζωής που είχε διδάξει, αλλά και η αναζήτηση της αλήθειας και της δικαιοσύνης. Η έρευνα για την χαρτοπετσέτα και τη διεύθυνση στην οποία οδηγούσε έγινε υπόθεση υψηλής προτεραιότητας για την αστυνομία. Ήταν ένας αγώνας δρόμου ενάντια στον χρόνο, καθώς ο αγνοούμενος είχε εξαφανιστεί για μεγάλο χρονικό διάστημα και κάθε στιγμή είχε σημασία. Ο Τζέισον, αν και δεν συμμετείχε άμεσα στην έρευνα, παρέμενε κοντά στις ενημερώσεις, με την καρδιά του βαριά από ελπίδα και αγωνία.