Ο Μάρκους κατέβασε τη φωτογραφική του μηχανή, με την καρδιά του να χτυπάει πιο γρήγορα. Φώναξε το όνομά της μια φορά, μετά δύο, με τη φωνή του να καταπίνεται από την υγρασία που βουίζει. Οι τουρίστες παρέμειναν απορροφημένοι στο να καλοπιάνουν τα ρακούν να πλησιάσουν. Απομακρυνόμενος από το θέαμα, επιχείρησε να κατέβει σε ένα κομμάτι υγρού εδάφους, με τα μάτια του να ψάχνουν για ίχνη από μικροσκοπικά αποτυπώματα παπουτσιών.
Ο σφυγμός του επιταχύνθηκε όταν παρατήρησε φρέσκα ίχνη σε ένα κομμάτι λάσπης. Αλλά με μια πιο προσεκτική ματιά, ανήκαν στους μασκοφόρους επισκέπτες. Οι πατημασιές ρακούν γέμιζαν το χώμα, χωρίς να αφήνουν κανένα διακριτό ίχνος της Λούνα. Το άγχος φούντωσε και μετάνιωσε που την άφησε να περιφέρεται ελεύθερα σε μια τόσο απρόβλεπτη περιοχή.