Τα ρακούν απομακρύνθηκαν, τσιρίζοντας. Η Λούνα γάβγισε όταν τον πλησίασε. Τα δάχτυλα του Μάρκους ψαχούλευαν το μάνταλο του κλουβιού, λερωμένα από τον ιδρώτα. Ο χρόνος τραβήχτηκε βασανιστικά. Επιτέλους, η κλειδαριά λύθηκε και η Λούνα ξέσπασε ελεύθερη, με την ουρά της να χτυπάει με μανιώδη ανακούφιση. Ο Μάρκους την έσφιξε κοντά του, νιώθοντας το τρεμάμενο σώμα της στο στήθος του.
Μια κραυγή οργής αντηχούσε από την άλλη άκρη της καλύβας. Ένας από τους εγκληματίες τον εντόπισε. Το αίμα του Μάρκους έγινε πάγος. “Σταμάτα!”, βρυχήθηκε ο άντρας και όρμησε προς τα εμπρός. Ο Μάρκους πάγωσε για ένα καρδιοχτύπι, σαρώνοντας το δωμάτιο. Ο καπνός πύκνωνε, το πάτωμα βογκούσε και τα ρακούν πετούσαν άγρια. Ο δρόμος τους προς την πόρτα ήταν μπλοκαρισμένος.