Ακολούθησε ένα ξέφρενο σπριντ, με τη λάσπη να ρουφάει τις μπότες του Μάρκους με κάθε βήμα. Η Λούνα γαντζώθηκε πάνω του, με τα μάτια ορθάνοιχτα. Οι εγκληματίες φώναζαν κατάρες, κουνώντας άγρια τα χέρια τους. Τότε, προς μεγάλη του έκπληξη, αντί για σφαίρες άρχισαν να περνούν πέτρες. Σβώλοι χώματος και σπασμένος σχιστόλιθος έσκασαν στον αέρα.
Ο πόνος έκαψε τον ώμο του Μάρκους καθώς μια οδοντωτή πέτρα τον γρατζούνισε. Παραπατούσε, με τα χέρια του να παλεύουν να κρατήσουν τη Λούνα σε ισορροπία. Ένας άλλος βράχος πέρασε από δίπλα του, χάνοντας οριακά το κεφάλι του. Η συνειδητοποίηση χτύπησε: οι απειλές τους για πυροβολισμούς ήταν μπλόφα. Αλλά η απελπισία και η επιθετικότητά τους ήταν ανησυχητικά γνήσια.