Ο Μάρκους ξεστόμισε την ιστορία του με κομμένη την ανάσα: κρυμμένοι εγκληματίες, κλοπές από ρακούν και, πάνω απ’ όλα, το κλεμμένο κουτάβι του. Ο άντρας συστήθηκε ως κύριος Τόμσον, με τα φρύδια του να σμίγουν σε κάθε ανησυχητική λεπτομέρεια. Χωρίς δισταγμό, έκανε νόημα στον Μάρκους να ανέβει στη θέση του συνοδηγού.
Κατέβηκαν έναν δρόμο με στροφές μέχρι που εμφανίστηκε το κατάστημα δολωμάτων του κ. Τόμσον, με την ξύλινη πινακίδα του να λικνίζεται στο υγρό αεράκι. Στο εσωτερικό του, οι κακοφορμισμένοι τοίχοι και η μυρωδιά της άλμης έδιναν στον Μάρκους την αίσθηση ενός άθλιου καταφυγίου. Ο κ. Τόμσον του έδωσε ένα τηλέφωνο, προτρέποντάς τον να καλέσει αμέσως την αστυνομία.