Στη συνέχεια, οι τραυματιοφορείς έλεγξαν τον Μάρκους για μώλωπες και μικρές γρατζουνιές. Η Λούνα, σώα και αβλαβής, πέρα από μερικά λασπωμένα αποτυπώματα, έγλειψε το πρόσωπό του. Την αγκάλιασε προστατευτικά, ορκιζόμενος να μην την αφήσει ποτέ ξανά να απομακρυνθεί. Η αίσθηση της ανακούφισης τον διαπέρασε, χαλαρώνοντας την ένταση που είχε σφίξει το σώμα του.
Τα φώτα της αστυνομίας ξεχύθηκαν πάνω από τον υγρότοπο, αποκαλύπτοντας λεπτομέρειες της κρυφής επιχείρησης των εγκληματιών. Τα ρακούν κάθονταν στα δέντρα και παρακολουθούσαν επιφυλακτικά. Οι απατεώνες είχαν εκμεταλλευτεί την επιδεξιότητα αυτών των ζώων για την κλοπή, αλλά τώρα το κύκλωμά τους είχε διαλυθεί. Ο Μάρκους εισέπνευσε τον αέρα του βάλτου, ο οποίος ήταν εξίσου βαρύς και απελευθερωτικός.