Η τελευταία διαδρομή του ταξιδιού τους ήταν ήρεμη, σαν ο κόσμος να τους χάριζε μια ανάπαυλα. Ο Μάρκους χαμογέλασε απαλά, θυμόμενος πώς το ακλόνητο πνεύμα της Λούνα καθρέφτιζε το δικό του. Μαζί είχαν αντιμετωπίσει τον κίνδυνο και είχαν επιβιώσει. Τώρα, ήρθε η ώρα να χτίσουν ένα μέλλον όπου το μικρό κουτάβι δεν θα έμενε ποτέ πίσω.
Μέχρι να φτάσουν στο δρόμο του, ο ζεστός ήλιος έλουζε το αυτοκίνητο. Ο Μάρκους κουβάλησε τη Λούνα μέσα, με τα οράματα μιας πιο ήρεμης ζωής να τον καθοδηγούν. Θα την παρακολουθούσε πιο στενά, θα ενδυνάμωνε τον δεσμό τους και θα εκτιμούσε την εμπιστοσύνη που έβλεπε στα μάτια της κάθε μέρα. Ένα ευτυχισμένο τέλος, σκληρά κερδισμένο αλλά πολύτιμο.