“Που δεν έχουμε -γιατί γέμισες τη μισή αποθήκη με αυτά τα κιβώτια” Το στόμα του Λίαμ στράβωσε σε ένα νευρικό χαμόγελο. Κοίταξε τα στοιβαγμένα κιβώτια με ενοχές στα μάτια. Δεν ήταν απλώς φορτίο – ήταν ο λόγος που το εφεδρικό πανί είχε μείνει πίσω.
Ο Ίθαν αναστέναξε, φτάνοντας ήδη στον ασύρματο. Οι στατικοί βόμβοι έσκασαν, προτού ακουστεί μια ήρεμη, επίσημη φωνή, που επιβεβαίωνε τις συντεταγμένες τους και υποσχόταν βοήθεια. Τέσσερις ώρες. “Μείνετε στη θέση σας”, είπε η φωνή. “Θα σας βρούμε” Ο Ίθαν άφησε το μικρόφωνο στην άκρη, η σιωπή που ακολούθησε πίεζε σαν βάρος.