“Πρόσεχέ το”, είπε ο Νόα. Έξω, το νερό φούσκωσε. Η πρώτη από τις βάρκες έστριψε προς τα αριστερά, ταιριάζοντας με την παρασύρευσή τους. Η άλλη επιβράδυνε, γέρνοντας προς την αποκλεισμένη πλαϊνή πόρτα. Ο Τζέιμι κοιτούσε επίμονα. “Προσπαθούν να επιβιβαστούν” Η φωνή του Νώε ήταν ψίθυρος τώρα. “Τότε περιμένουμε.”
Ο ήχος των σκαφών ήταν δυνατός τώρα – όχι πια μακρινός. Τα κύματα χτυπούσαν πιο δυνατά και φωνές φώναζαν ακριβώς πέρα από τα λεπτά τοιχώματα του υδροπλάνου. Όλο το αεροπλάνο έτρεμε καθώς το νερό γύρω του έβραζε από την κίνηση.