Η κάμερα έκανε μεγαλύτερο ζουμ και ο σφυγμός του Μάρκους χτύπησε αυτό που ήρθε στο προσκήνιο – ένα μεταλλικό καμάκι, καρφωμένο σκληρά κοντά στο πτερύγιο, με το σχοινί να παγιδεύει τον καρχαρία σαν θηλιά. Το στήθος του έσφιξε. Ο θηρευτής μπροστά του δεν παραμόνευε. Ήταν παγιδευμένο. Τραυματισμένος. Πάλευε σιωπηλά ενάντια σε όποια δύναμη του το είχε κάνει αυτό.
Ο Μάρκους κατέβασε την κάμερα, με την καρδιά του να χτυπάει με διαφορετικό ρυθμό τώρα. Ο φόβος εξακολουθούσε να τον κυριεύει, αλλά ήταν μπλεγμένος με κάτι άλλο – θυμό και μια βαριά έλξη συμπάθειας. Ο Μάρκους κλώτσησε προς τα πάνω, με τους πνεύμονες σφιγμένους, με τον ύφαλο και τον σιωπηλό γίγαντα να σβήνουν από κάτω του. Σπάζοντας την επιφάνεια, έβγαλε τον ρυθμιστή του και ρούφηξε τον αέρα, τραβώντας ήδη τη μάσκα του στο μέτωπό του.