Τα χέρια της έτρεμαν κάτω από το βάρος του, αλλά τον κρατούσε κοντά της, με το σώμα του χαλαρό στο στήθος της. Κινήθηκε στην αυλή σαν σκιά, ένα πόδι τη φορά, έχοντας τα μάτια της καρφωμένα στο μάνταλο της πίσω πύλης. Άπλωσε το χέρι της -και πάγωσε όταν η πίσω πόρτα έτριξε.
Ο Τζος βγήκε πάλι έξω, με το τηλέφωνο πατημένο στο αυτί του, αλλά αυτή τη φορά το βλέμμα του διέσχισε την αυλή. “Τι στο διάολο…;” μουρμούρισε. Το αίμα της Γκάμπι έγινε πάγος. Προσπάθησε να τραβήξει με μανία το μάνταλο της πύλης, αλλά με την Τζούνιπερ στην αγκαλιά της, η πύλη δεν άνοιγε.