Όταν εκείνη κρυολόγησε, εκείνος έφτασε με σούπα και φρέσκα σεντόνια, σιγοτραγουδώντας αφηρημένα καθώς σκούπιζε τον πάγκο ενώ κουβέντιαζε. Το πανί κινούνταν σε εύκολους κύκλους. Είπε στον εαυτό της: Τι ευγενική συνήθεια. Αυτή η σκέψη πέρασε σαν τον καιρό – ευχάριστος, αδιάφορος, χωρίς ακόμα να αποτελεί πρόβλεψη για το τι θα γίνει.
Τα πράγματα μεταξύ τους επιταχύνθηκαν με την προαγωγή της. Η προαγωγή συνοδεύτηκε από μια βίαιη μετακίνηση. Το διαμέρισμά της απείχε ένα τρένο και δύο λεωφορεία από το νέο γραφείο- το δικό του ήταν μόνο τρεις στάσεις και μια χαλαρή βόλτα. “Έλα να μείνεις εδώ μέχρι να βρεις τον προσανατολισμό σου”, πρότεινε προσεκτικά και πρακτικά. Ακουγόταν τόσο λογικό όσο το να κουβαλάς μπότες βροχής όταν τα σύννεφα σκοτεινιάζουν.