Ο Έβαν συνήλθε αρκετά για να την ευχαριστήσει, αν και κράτησε το βλέμμα του στα χέρια της. Οι περισσότεροι ακούοντες νοηματιστές δίσταζαν ανάμεσα στις χειρονομίες- η Λένα δεν το έκανε. Κινήθηκε σαν κάποιος που μεγάλωσε μέσα στη σιωπή. Όταν τον ρώτησε πού έμαθε να νοηματίζει, δίστασε και είπε: “Είχα έναν κωφό φίλο, το έμαθα γι’ αυτούς” Αυτό δεν τον έπεισε.
Εκείνος πίεσε λίγο, όχι επιθετικά, απλώς από περιέργεια. Οι άνθρωποι που γνώριζαν τόσο καλά τη νοηματική γλώσσα είχαν συνήθως προσωπικούς λόγους, όπως μια κωφή οικογένεια, έναν σύντροφο ή χρόνια εθελοντισμού. Αλλά η Λένα ανακατεύθυνε τη συζήτηση με ευγενική άνεση, κρατώντας την προσοχή αποκλειστικά στη Μάργκοτ. Ένιωθε σκόπιμα, σαν να μην ήθελε να την ανακρίνουν.