Η Μάργκοτ υπέγραψε κάτι πειραγμένο, και η Λένα απάντησε αμέσως, με τα δάχτυλα να τρεμοπαίζουν σε ένα τοπικό στυλ που ο Έβαν μόλις που αναγνώριζε. Η μητέρα του έβγαλε ένα σιωπηλό γέλιο, με τους ώμους της να τρέμουν. Ο Έβαν παρακολουθούσε την ανταλλαγή, νιώθοντας πάλι αυτό το περίεργο τράβηγμα στο στήθος του. Ό,τι κι αν προσπάθησε να κρύψει η Λένα, η μητέρα του είχε ήδη ξεφύγει από τις άμυνές της.
Όταν έφυγαν, η Μάργκοτ χτύπησε τον καρπό του Έβαν δύο φορές με σταθερή επιμονή. Εκείνος κατάλαβε αρκετά καλά τη χειρονομία. Ήθελε να επιστρέψει αύριο. Η Μάργκοτ σπάνια ζητούσε να επαναλάβει τις εξόδους της. Οι ρουτίνες την κούραζαν- τα άγνωστα περιβάλλοντα την εξαντλούσαν. Κι όμως, ήταν εδώ, ανυπόμονη να επιστρέψει σε ένα μέρος που όριζε ένας ξένος.