Εκείνο το βράδυ, έφαγαν τα αποφάγια δίπλα-δίπλα στο νησί της κουζίνας. Η συζήτηση ήταν ελάχιστη – κυρίως λογιστική. Η Ελίζαμπεθ ρώτησε αν είχαν οριστικοποιήσει την παραγγελία της υπηρεσίας. Η Γκουέν είπε πως όχι ακόμα. “Αν θέλετε”, προσφέρθηκε η Ελίζαμπεθ, “μπορώ να σας βοηθήσω να βρείτε μερικούς παλιούς ύμνους. Νομίζω ότι στον μπαμπά άρεσε εκείνο το πράσινο βιβλιαράκι” Η Γκουέν έγνεψε.
Το επόμενο πρωί, η Γκουέν διαπίστωσε ότι οι κάδοι απορριμμάτων είχαν μεταφερθεί στο πεζοδρόμιο. Μια μικρή λεπτομέρεια, πραγματικά – αλλά δεν είχε θυμηθεί να το κάνει η ίδια. Δεν το ανέφερε. Ούτε η Ελίζαμπεθ το ανέφερε. Αλλά έμεινε στο μυαλό της Γκουέν περισσότερο απ’ όσο περίμενε.