“Πάω να καθαρίσω”, είπε η Αμέλια, επιβάλλοντας έναν καθημερινό τόνο καθώς δικαιολογήθηκε. Κατευθύνθηκε προς την τουαλέτα, με τα βήματά της γρήγορα αλλά μετρημένα, με κάθε νεύρο του σώματός της σε συναγερμό. Ήξερε ότι έπρεπε να το κάνει να φανεί ότι όλα ήταν φυσιολογικά.
Μέσα στην τουαλέτα, η Αμέλια πήρε μια βαθιά ανάσα, ρίχνοντας κρύο νερό στο πρόσωπό της καθώς προσπαθούσε να ηρεμήσει την καρδιά της που χτυπούσε δυνατά. Σκούπισε τα ρούχα της, προσποιούμενη ότι επικεντρώθηκε στον λεκέ, αλλά το μυαλό της ήταν κλειδωμένο στο αν η κραυγή της για βοήθεια είχε γίνει κατανοητή.