Η Αμέλια στέγνωσε τα χέρια της και ίσιωσε το φόρεμά της, παίρνοντας μια τελευταία βαθιά ανάσα πριν βγει έξω. Καθώς επέστρεφε στο τραπέζι, σάρωσε το μπαρ, αναζητώντας οποιοδήποτε σημάδι ότι ο σερβιτόρος είχε ενεργήσει σύμφωνα με το αίτημά της.
Τα νεύρα της ήταν τεντωμένα και κρατιόταν από την ελπίδα ότι δεν θα χρειαζόταν να αντιμετωπίσει τον Τζόναθαν μόνο του για πολύ ακόμα. Επιστρέφοντας στο τραπέζι, αναγκάστηκε να χαμογελάσει και κάθισε σαν να μην είχε συμβεί τίποτα. Ο Τζόναθαν την παρακολουθούσε προσεκτικά, με την έκφρασή του ανεξιχνίαστη.