Την πλαστικοποίησε, την τοποθέτησε σε έναν πάσσαλο και την τοποθέτησε ακριβώς πέρα από την εξωτερική σειρά όπου το μονοπάτι άρχισε να χάνεται μέσα στον αμπελώνα του. Κράτησε δύο ημέρες. Τη βρήκε στριμμένη στο πλάι στο χώμα, με ένα φρέσκο αποτύπωμα παπουτσιού πάνω στο χαρτί.
Αλλά αντί να κατευθυνθεί αμέσως στο θέρετρο, έδωσε στους ανθρώπους το πλεονέκτημα της αμφιβολίας. Ίσως δεν ήξεραν καλύτερα. Ίσως αν του εξηγούσε. Το επόμενο πρωί, εντόπισε μια γυναίκα με καπέλο που περιπλανιόταν ανάμεσα στα αμπέλια, με το τηλέφωνο στο χέρι.