“Μάλλον αυτό ήταν”, είπε ξεκάθαρα. “Η μεγάλη σου ανταμοιβή.” Δεν απάντησε. Σταμάτησε στο κατώφλι και την κοίταξε. “Θα μείνεις εδώ;” “Δεν ξέρω.” Εκείνος έγνεψε αργά. “Λοιπόν… Καλή τύχη με αυτό” Δεν πρόσφερε μια αγκαλιά. Δεν της έσφιξε το χέρι.
Απλά βγήκε έξω, με την πόρτα να χτυπάει απαλά πίσω του. Παρακολουθούσε από το μπροστινό παράθυρο καθώς εκείνος έμπαινε στο αυτοκίνητό του και έβγαινε με την όπισθεν από το χωμάτινο δρομάκι χωρίς να κοιτάξει πίσω. Για μια στιγμή, η σιωπή που ακολούθησε φάνηκε οριστική.