Μια εβδομάδα αργότερα, το ίδιο σκοτεινό σεντάν επέστρεψε. Ο Χάουαρντ βγήκε έξω, με γυαλιά ηλίου να γυαλίζουν, με το εύκολο χαμόγελό του να παραμένει στη θέση του. “Σκέφτηκα να περάσω να δω τι γίνεται”, είπε, ακουμπώντας στην πόρτα του αυτοκινήτου. “Υπάρχει ακόμα χρόνος για να διευκολύνετε τον εαυτό σας, κ. Μπριγκς” Ο Γουόλτερ κούνησε το κεφάλι του. “Έχετε ήδη την απάντησή μου” Ο Χάουαρντ αναστέναξε, ισιώνοντας τη γραβάτα του. “Το φαντάστηκα ότι θα το έλεγες αυτό”
Η φωνή του χαμήλωσε. “Αλλά πρέπει να ξέρεις ότι το έργο έχει ήδη εγκριθεί. Από τη στιγμή που θα ξεκινήσει, δεν υπάρχει επιστροφή. Ό,τι κι αν συμβεί από εδώ και πέρα… λοιπόν, προσπάθησα να σε προειδοποιήσω” Έφυγε χωρίς να περιμένει απάντηση. Τα πίσω φώτα του αυτοκινήτου εξαφανίστηκαν στη σκόνη, αφήνοντας τον Γουόλτερ να στέκεται δίπλα στον φράχτη, με την αντανάκλασή του αχνή στο παράθυρο του φορτηγού.