Προσπάθησε να τις μπλοκάρει, εστιάζοντας στην ευγενική αλλά λυπημένη έκφραση του ταμία. Ωστόσο, τα βλέμματα έμοιαζαν με μαχαίρια, κάθε ένα από αυτά τρυπούσε βαθύτερα την ήδη εύθραυστη αποφασιστικότητά του. Η όρασή του θόλωσε καθώς η αναπνοή του γινόταν πιο γρήγορη, οι σκέψεις του έπαιρναν στροφές.
“Νομίζουν ότι είμαι αποτυχημένος. Το βλέπουν. Ξέρουν ότι δεν μπορώ να αγοράσω ούτε φόρμουλα για το παιδί μου. Με κοροϊδεύουν. Με μισούν που σπαταλάω τον χρόνο τους”, σκέφτηκε. Τα κλάματα του μικρού παιδιού δυνάμωσαν, τα έφηβα αγόρια γελούσαν ξανά και ο μεγαλύτερος άντρας άλλαξε στάση, αφήνοντας ένα απότομο, ανυπόμονο φύσημα.