Η νεαρή μητέρα βγήκε μπροστά στη συνέχεια, με το μικρό της παιδί σκαρφαλωμένο στο γοφό της. “Ήμουν κάποτε στη θέση σας”, είπε, με τη φωνή της να διακατέχεται από μια σιωπηλή κατανόηση. “Ξέρω πώς είναι να έχεις ένα μικρό παιδί και να μην ξέρεις πώς θα μπορέσεις να πληρώσεις τις πάνες. Έχω μερικά δολάρια που μπορώ να συνεισφέρω”
Ο ηλικιωμένος άνδρας, που είχε φανεί τόσο ανυπόμονος νωρίτερα, πλησίασε, καθαρίζοντας το λαιμό του. “Δεν ήθελα να φανώ αγενής εκεί μέσα”, είπε τραχιά. “Η αλήθεια είναι ότι έχω περάσει αρκετές δύσκολες στιγμές. Μπορώ να βάλω δέκα. Δεν είναι πολλά, αλλά είναι κάτι”