Ο Σεμπάστιαν έσκυψε ελαφρώς. “Ξέρω πού βρίσκεται το κορίτσι. Αφήστε με να σας δείξω” Τα μάτια του άντρα άνοιξαν από σύγχυση, αλλά η περιέργεια υπερίσχυσε της απογοήτευσής του. Σιωπηλά, ανέβηκαν τις τρίζουσες σκάλες προς τη σοφίτα, με την ένταση να είναι πυκνή στον αέρα.
Όταν έφτασαν στη σοφίτα, ο άντρας έσπρωξε την πόρτα. Εκεί, κρυμμένη πίσω από κουτιά και ακαταστασία, ήταν η κοπέλα. Καθόταν σε ένα αυτοσχέδιο κρεβάτι, περιτριγυρισμένο από διάσπαρτα περιτυλίγματα και προσωπικά αντικείμενα. Τα μάτια της άνοιξαν, αιφνιδιασμένα, καθώς συνάντησε το βλέμμα του Σεμπάστιαν.