Η Μαριάν έγνεψε, με τους ώμους της να χαλαρώνουν ελαφρώς. “Σας ευχαριστώ”, είπε απαλά. Γυρνώντας πίσω στον λύκο, γονάτισε, κρατώντας τις κινήσεις της αργές και σκόπιμες. “Θα σε βοηθήσουμε”, ψιθύρισε. “Απλά δείξε μας τι χρειάζεσαι”
Ο αστυνομικός παρακολουθούσε, με τον φακό του σταθερό, καθώς η Μαριάν τοποθετούσε απαλά το χέρι της στην κουβέρτα, προσφέροντάς το στον λύκο. Προς έκπληξή του, ο λύκος δεν επιτέθηκε. Αντίθετα, έσπρωξε το κουβέρτα πιο κοντά στη Μαριάν, με τα μάτια του γεμάτα με κάτι που σχεδόν έμοιαζε με εμπιστοσύνη.