Το πρόσωπο της Μάργκαρετ τσαλακώθηκε καθώς ψιθύρισε, σχεδόν πολύ σιγά για να την ακούσει κανείς, “του Αγίου Μάρκου…” Ο Τζορτζ πάγωσε, με το φρύδι του να σμιλεύεται από σύγχυση. “Περίμενε… πώς το ξέρεις αυτό;” ρώτησε, με τη φωνή του σφιγμένη από την ξαφνική αλλαγή στον αέρα.
Τα δάκρυα της Μάργκαρετ ξεχείλισαν καθώς έγνεψε. “Επειδή, είμαι η μητέρα σου. Έπρεπε να σε παραδώσω, Τζορτζ. Δεν μπορούσα να σε κρατήσω. Ο πατέρας σου έφυγε και εγώ έμεινα μόνη, προσπαθώντας να μεγαλώσω δύο μωρά. Ήμουν μόνη μου και δεν είχα ιδέα τι θα μπορούσα να κάνω και για τους δυο σας”