Η ιστορία του διαδόθηκε πολύ πέρα από το Γκλέντεϊλ, τραβώντας την προσοχή σε εθνικό επίπεδο. Δημοσιογράφοι συνέρρευσαν για να του πάρουν συνέντευξη, πρόθυμοι να διηγηθούν τη συγκλονιστική ιστορία του μοναχικού δημοσιογράφου που αποκάλυψε ένα σκοτεινό μυστικό θαμμένο βαθιά στο δάσος. Αλλά παρά τη νέα αναγνώριση, ο Τζέικομπ παρέμεινε ταπεινός – ποτέ δεν το είχε κάνει για την αναγνώριση. Το έκανε για το δάσος.
Ένα βράδυ, καθώς ο ήλιος βυθιζόταν πίσω από τα δέντρα, ο Τζέικομπ στεκόταν στην άκρη του δάσους και εισέπνεε τον καθαρό αέρα. Το δάσος ψιθύριζε γύρω του, ζωντανό και ακμαίο για άλλη μια φορά. Ένα θρόισμα στους θάμνους τον έκανε να γυρίσει, και για μια φευγαλέα στιγμή, ορκίστηκε ότι είδε μια οικεία σιλουέτα – ένα σιωπηλό νεύμα από το δάσος που είχε αγωνιστεί για να προστατεύσει.