Η Λίζα κράτησε την αναπνοή της. “Σε πιστεύω”, είπε. “Είναι σπάνιο, αλλά συμβαίνει. Πού πήγε Είδες προς ποια κατεύθυνση;” “Πάνω από τη γειτονιά, ίσως προς το δάσος. Οργανώνω μια ομάδα αναζήτησης τώρα, αλλά χρειάζομαι κάποιον που να ξέρει πού πρέπει να ψάξουμε έστω”
Μετά από μια στιγμή παύσης, ο Ντέιβιντ μίλησε: “Δένω ήδη τις μπότες μου, θα σε συναντήσω στο σπίτι σου. Μην περιμένετε να ξεκινήσω. Θα σας προλάβω” Η ανακούφιση λύγισε τα γόνατα της Λίζα. “Σ’ ευχαριστώ”, ψιθύρισε.