Τα μάτια του σάρωσαν την ομάδα μέχρι που έπεσαν πάνω στα δικά της. Η Λίζα τον συνάντησε στα μισά της διαδρομής, τραβώντας τον σε μια γρήγορη, άγρια αγκαλιά. “Χαίρομαι τόσο πολύ που είσαι εδώ”, είπε, καταφέρνοντας με δυσκολία να βγάλει τις λέξεις. Εκείνος απομακρύνθηκε αρκετά για να την κοιτάξει. “Θα τη βρούμε”, είπε.
“Δεν περιπλανιόμαστε. Εντοπίζουμε. Οι αετοί φωλιάζουν σε ψηλά βράχια, σε γέρικα δέντρα. Ας επικεντρωθούμε εκεί” Η ομάδα συσπειρώθηκε γύρω του καθώς έδινε σαφείς, ήρεμες οδηγίες. Η Λίζα ένιωσε πιο σταθερή ακούγοντας τη φωνή του. Με τον Ντέιβιντ να τους καθοδηγεί, αυτό δεν ήταν πλέον εικασία. Ήταν μια αποστολή.