Έτρεξαν προς το υπόστεγο, με τα πόδια να τρίζουν πάνω στα ξερά φύλλα. Ο Ντέιβιντ σάρωσε την περιοχή, κάνοντας γρήγορα κύκλους γύρω από το υπόστεγο. “Δεν υπάρχει σκάλα”, μουρμούρισε. “Τίποτα σταθερό για να σκαρφαλώσουμε. Και αυτή η οροφή… δεν υπάρχει περίπτωση να κρατήσει” Τα μάτια της Λίζα σάρωσαν το ξέφωτο. Ο πανικός της αυξήθηκε. “Κάτι πρέπει να υπάρχει. Οτιδήποτε”
Ο Ντέιβιντ γονάτισε και έβγαλε ένα μακρύ σχοινί από το σακίδιό του. “Θα σκαρφαλώσουμε”, είπε και το ξετύλιξε. “Θα ανέβω εγώ. Εγώ θα αγκυροβολήσω εδώ και εσύ θα κρατάς την ένταση. Αυτό θα με βοηθήσει να τραβηχτώ μόνος μου” Η Λίζα τον κοίταξε επίμονα. “Θα σκαρφαλώσεις σε αυτό το δέντρο;” Τα κλαδιά ξεπρόβαλλαν οδοντωτά και ψηλά από πάνω τους.