Ο αετός φτερούγισε μανιασμένα, κάνοντας κύκλους γύρω από το δέντρο με επιθετική ταχύτητα. Η Κοκό κλαψούρισε μέσα στη φωλιά. Ο Ντέιβιντ έμεινε ακίνητος, προσπαθώντας να μείνει μικρός, αλλά δεν τα κατάφερνε. “Πρέπει να κάνουμε κάτι”, είπε η Λίζα. “Πλησιάζει” Ο αετός έπεσε ξανά, με τα νύχια του ανοιχτά, ουρλιάζοντας πάνω από το κεφάλι του Ντέιβιντ.
Ο πανικός εξαπλώθηκε στην ομάδα. “Πέταξε κάτι!” πρότεινε κάποιος. “Όχι! Θα τον προκαλέσεις!” είπε κάποιος άλλος. Το βλέμμα της Λίζα έτρεξε ανάμεσα στο δέντρο, τη φωλιά, την έξαλλη θολούρα των φτερών – και τότε ξαφνικά θυμήθηκε. Το χέρι της πήγε στην τσέπη του σακακιού της. Το ποντικάκι. Το αγαπημένο της Κοκό.