Καθώς ο Κέβιν γύρισε για να κάνει την κίνησή του, παρατήρησε κάτι ανησυχητικό. Το αγόρι δεν χαμογελούσε ή γελούσε πια- το πρόσωπό του ήταν χλωμό, τα χείλη του ήταν σφιγμένα σε μια σφιχτή, φοβισμένη γραμμή. Η σοβαρή έκφραση του παιδιού και τα αμίλητα μάτια του τράβηξαν την προσοχή του Κέβιν.
Το βλέμμα του έπεσε για λίγο στη μητέρα του αγοριού, που τώρα κοιμόταν με τα ακουστικά στα αυτιά. Γυρνώντας πίσω στο αγόρι, ο Κέβιν το είδε να κοιτάζει στο πλάι, σαν να έψαχνε κάτι ή κάποιον. Το τεντωμένο σώμα του αγοριού και η άκαμπτη στάση του στο κάθισμα έδειχναν ότι κάτι τον απασχολούσε.