Το γέλιο της γριάς ήταν ζεστό, αλλά υπήρχε μια θλίψη στα μάτια της καθώς συνέχιζε. “Οι άνθρωποι σε αυτή τη γειτονιά νομίζουν ότι είμαι μάγισσα επειδή ζω μόνη μου σε αυτό το υπόστεγο και κάνω τα πράγματα διαφορετικά. Αλλά δεν είμαι. Απλά προσπαθώ να επιβιώσω” Συνέχισε να εξηγεί το καζάνι, τα οστά και τα μαχαίρια.
“Μαγειρεύω το φαγητό μου έξω, αφού δεν έχω τα χρήματα για σύνδεση φυσικού αερίου”, εξήγησε. “Τα κόκαλα είναι απλά κόκαλα κοτόπουλου και ψαριού που βρίσκω στα σκουπίδια. Τα μαχαίρια Τα χρησιμοποιώ για να χαράζω ξύλα και κόκαλα για να φτιάχνω αυτές τις ονειροπαγίδες”