Οι μέρες περνούσαν και ο Τζέισον προσπαθούσε να κρατήσει τα πράγματα όσο το δυνατόν πιο φυσιολογικά. Περίμενε με αγωνία οποιαδήποτε ενημέρωση για την υπόθεση του πατέρα του. Οι μέρες έσμιγαν μεταξύ τους, και η κάθε μία έμοιαζε μεγαλύτερη από την προηγούμενη. Τότε, ένα πρωί, συνέβη κάτι που θα άλλαζε τα πάντα..
Είχε μόλις τελειώσει το πρωινό του τρέξιμο, παίρνοντας ακόμα ανάσα, όταν παρατήρησε κάτι παράξενο. Η μπροστινή πόρτα, που συνήθως ήταν ερμητικά κλειστή, ήταν ελαφρώς ανοιχτή. Μια ανατριχίλα έτρεξε στη σπονδυλική του στήλη, καθώς ένα παγωμένο συναίσθημα εγκαταστάθηκε στο στομάχι του. Ήξερε ότι η θεία του και ο θείος του ήταν και οι δύο στη δουλειά αυτή την ώρα της ημέρας.