Ο Σκάουτ χαμήλωσε ξανά το κεφάλι του, χωρίς τα μάτια του να φύγουν ποτέ από τα στοιχεία. Η αίθουσα του δικαστηρίου περίμενε, με εκατό αναπνοές που κρατήθηκαν ταυτόχρονα. Ο Μέριτ διαισθάνθηκε αυτό που όλοι οι άλλοι ένιωθαν αλλά δεν μπορούσαν ακόμα να το ονομάσουν – τη λεπτή, τρεμάμενη άκρη ανάμεσα στη σύμπτωση και την ομολογία.
Ο δικαστικός επιμελητής μετέφερε την απανθρακωμένη ετικέτα στο κεντρικό τραπέζι, τοποθετώντας την κάτω από το φως της αίθουσας. Η μεταλλική της επιφάνεια ήταν παραμορφωμένη, αλλά αρκετά ευανάγνωστη ώστε να αποκαλύπτονται αχνά γράμματα: Admin Acc….. Το υπονοούμενο της ορατής λέξης ήταν σαφές.