Πριν η Τερέζα προλάβει να επεξεργαστεί τι είχε συμβεί, το πρώτο παιδί κατέρρευσε. Η καρδιά της χτύπησε δυνατά καθώς, ένα προς ένα, τα άλλα ακολούθησαν, πέφτοντας σαν μύγες στο μαλακό γρασίδι. Έπεσαν σαν σε αργή κίνηση, με τα σώματά τους χαλαρά, με τα μάτια κλειστά.
Η ανάσα της Τερέζα κόπηκε στο λαιμό της, ο πανικός ανέβηκε σαν κύμα. Έτρεξε προς το κοντινότερο παιδί, κουνώντας απαλά τους ώμους του, με τη φωνή της να τρέμει. “Ξύπνα! Έλα, ξύπνα Τζίμι!” Αλλά δεν υπήρξε καμία ανταπόκριση – μόνο ακινησία.