Χωρίς δισταγμό, την ακολούθησε, με τα δέντρα να θολώνουν καθώς κρατούσε τα μάτια της καρφωμένα στο παράξενο δισκοειδές αντικείμενο. Κινήθηκε σκόπιμα, τραβώντας την όλο και πιο βαθιά μέσα στο δάσος. Ένιωθε ταυτόχρονα φόβο και ενθουσιασμό με κάθε της βήμα, οδηγούμενη από την ανάγκη για απαντήσεις.
Αλλά όπως ακριβώς και πριν, η σφαίρα έφτασε στον γκρεμό και, σε μια στιγμή, εξαφανίστηκε. Τη μια στιγμή ήταν εκεί και την επόμενη εξαφανίστηκε. Η Τερέζα στεκόταν στην άκρη του γκρεμού, κοιτάζοντας την άβυσσο, με την καρδιά της να χτυπάει δυνατά στο στήθος της. Είχε μείνει μόνη της, και πάλι, χωρίς απαντήσεις.