Ο Μάικλ έδειχνε να βαριέται τώρα. Η περιέργεια είχε χαθεί. Το μυστήριο είχε ξεφουσκώσει. Μουρμούρισε κάτι για χάσιμο χρόνου και άρχισε να κατεβαίνει πάλι τις σκάλες. Η Ελίζ έμεινε πίσω, γονατισμένη κοντά στην πιο απομακρυσμένη σακούλα σκουπιδιών.
Την άνοιξε προσεκτικά, χωρίς να περιμένει τίποτα. Ίσως ούτε καν να ήλπιζε. Αλλά μέσα βρήκε ένα κουτί. Μικρό. Ξύλινο. Κλειστό με σπάγκο. Όταν η Ελίζ κατέβηκε από τη σοφίτα, ο Μάικλ είχε ήδη πάρει τα κλειδιά του.